monumenta.ch > Plinius > sectio 104 > sectio 6 > bavPal.lat.311.230 > 43 > sectio 24 > bmv343.237 > csg251.177 > 8 > bnf13013.91 > Iosue, 22 > csg248.100 > sectio 8 > sectio 2 > bnf14764.8 > sectio 4 > sectio 17 > csg248.109 > csg251.131 > sectio 170 > csg250.266 > 217 > sectio 39 > sectio 2 > bnf13013.97 > sectio 66 > bnf12957.86 > bmv343.194 > bnf15074.34 > bmv343.231 > sectio 165 > sectio 2 > sectio 75 > sectio 110 > csg250.196 > sectio 21 > bavPal.lat.1449.207 > sectio 68 > sectio 45 > 54 > bnf13013.66 > sectio 16 > sectio 59 > bkeCod.15.176v > 15.163r > sectio 31 > bsbClm6224.213 > sectio 1

Word Selection for Searching

Report an Error in this Sectio
Beda Venerabilis, De Arte Metrica, 13, 1
Synalepharum quoque commemorando ratio est, quia nonnunquam ultima verbi syllaba vel particula syllabae videtur absumi. Unde synalepha Graece dicitur, quasi quodam saltu transmittens. Fit autem duobus modis. Primo, cum aliqua pars orationis aut in vocalem litteram, aut in m consonantem desinit, incipiente a vocali sequente parte orationis, illa quae sequitur pars orationis praecedentem vel litteram vocalem, vel syllabam quae in m desierat, sua vocali absumit.